Chapter 4

  Pra, kur Zoti mori vesh se farisenjtë kishin dëgjuar se Jezusi po bënte më shumë dishepuj dhe po pagëzonte më shumë se Gjoni 

  (ndonëse nuk pagëzonte Jezusi vetë, por dishepujt e tij), 

  e la Judenë dhe shkoi përsëri në Galile. 

  Por duhej të kalonte nëpër Samari. 

  Arriti, pra, në një qytet të Samarisë që quhej Sihar, afër tokës që Jakobi i kishte dhënë Jozefit, birit të vet. 

  Por aty ishte pusi i Jakobit. Dhe Jezusi, i lodhur nga udhëtimi, u ul pranë pusit; ishte rreth orës së gjashtë. 

  Një grua nga Samaria erdhi të nxjerrë ujë. Dhe Jezusi i tha: ``Më jep të pi``, 

  sepse dishepujt e vet kishin shkuar në qytet për të blerë ushqime. 

  Por gruaja samaritane i tha: ``Po qysh, ti që je Jude kërkon të pish prej meje, që jam një grua samaritane?`` (Sepse Judenjtë nuk shoqërohen me Samaritanët). 

  Jezusi u përgjigj dhe i tha: ``Po ta njihje ti dhuratën e Perëndisë dhe kush është ai që të thotë: "Më jep të pi!", ti vetë do të kërkoje nga ai dhe ai do të të jepte ujë të gjallë``. 

  Gruaja i tha: ``Zot, ti nuk ke as kovë për të nxjerrë dhe pusi është i thellë; nga e ke, pra, atë ujë të gjallë? 

  Vallë je më i madh se Jakobi, ati ynë, qe na dha këtë pus dhe piu prej tij ai vetë, bijtë e tij dhe bagëtitë e tij?``. 

  Jezusi u përgjigj dhe i tha: ``Kushdo që pi nga ky ujë, do të ketë përsëri etje, 

  por kush pi nga uji që do t`i jap unë nuk do të ketë më kurrë etje përjetë; por uji që unë do t`i jap do të bëhet në të një burim uji që gufon në jetë të përjetshme``. 

  Gruaja i tha: ``Zot, më jep këtë ujë, që unë të mos kem më etje dhe të mos vij këtu të nxjerr ujë!``. 

  Jezusi i tha: ``Shko thirre burrin tënd dhe eja këtu``. 

  Gruaja u përgjigj dhe i tha: ``Unë nuk kam burrë``. Jezusi i tha: ``Mirë the: "Nuk kam burrë", 

  sepse ti kishe pesë burra dhe ky që ke tani nuk është burri yt; për këtë ke thënë të vërtetën!``. 

  Gruaja i tha: ``Zot, po shoh se ti je një profet. 

  Etërit tanë adhuronin mbi këtë mal, dhe ju thoni se në Jeruzalem është vendi ku duhet të adhurojmë``. 

  Jezusi i tha: ``O grua, më beso: vjen ora që as mbi këtë mal as në Jeruzalem nuk do të adhuroni Atin. 

  Ju adhuroni atë që s`e njihni; ne adhurojmë atë që njohim; sepse shpëtimi vjen nga Judenjtë. 

  Por vjen ora, madje ajo ka ardhur, që adhuruesit e vërtetë ta adhurojnë Atin në frymë dhe në të vërtetën, sepse të tillë janë adhuruesit që kërkon Ati. 

  Perëndia është Frymë, dhe ata që e adhurojnë duhet t`a adhurojnë në frymë dhe në të vërtetën``. 

  Gruaja i tha: ``Unë e di se do të vijë Mesia, që e quajnë Krisht; kur të ketë ardhur, ai do të na kumtojë çdo gjë``. 

  Jezusi i tha: ``Unë jam, ai që po të flet!``. 

  Në këtë moment erdhën dishepujt e tij dhe u mrekulluan që po fliste me një grua; por asnjë nuk i tha: ``Çfarë do?`` ose: ``Pse po flet me të?``. 

  Atëherë gruaja e la kovën e saj dhe u kthye në qytet dhe u tha njerëzve: 

  ``Ejani të shikoni një njeri që më ka thënë gjithçka kam bërë; vallë mos është ky Krishti?``. 

  Dolën, pra, nga qyteti dhe erdhën tek ai. 

  Ndërkaq dishepujt e vet po i luteshin duke thënë: ``Mësues, ha``. 

  Por ai u tha atyre: ``Unë kam një ushqim për të ngrënë të cilin ju s`e njihni``. 

  Prandaj dishepujt i thonin njëri-tjetrit: ``Mos i solli vallë dikush për të ngrënë?``. 

  Jezusi u tha atyre: ``Ushqimi im është të bëj vullnetin e atij që më dërgoi dhe të kryej veprën e tij. 

  A nuk thoni ju se ka edhe katër muaj dhe vjen korrja? Ja, unë po ju them: Ngrini sytë tuaj dhe shikoni fushat që tashmë zbardhojnë për korrjen. 

  Korrësi e merr shpërblimin dhe mbledh frytin për jetën e përjetshme, që mbjellësi dhe korrësi të gëzohen sëbashku. 

  Sepse në këtë vërtetohet e thëna: "Një mbjell e tjetri korr". 

  Unë ju dërgova të korrni atë për të cilin ju nuk u munduat; të tjerët u munduan dhe ju hytë në mundimin e tyre``. 

  Dhe shumë Samaritanë nga ai qytet besuan në të, për shkak të fjalës së gruas që dëshmoi: ``Ai më tregoi gjithçka kam bërë``. 

  Por kur Samaritanët erdhën tek ai, e lutën të qëndrojë me ta; dhe ai ndenji aty dy ditë. 

  Dhe shumë më tepër njerëz besuan për shkak të fjalës së tij. 

  Dhe ata i thoshnin gruas: ``S`është më vetëm për shkak të fjalëve të tua që besojmë, por sepse ne vetë e kemi dëgjuar dhe dimë se ai është me të vërtetë Krishti, Shpëtimtari i botës``. 

  Pra, si kaluan ato dy ditë, ai u nis prej andej dhe shkoi në Galile, 

  sepse vetë Jezusi dëshmoi se një profet nuk nderohet në vendlindjen e vet. 

  Pra, kur arriti në Galile, Galileasit e pritën, sepse kishin parë të gjitha ato që kishte bërë në Jeruzalem gjatë festës, sepse edhe ata kishin shkuar për festë. 

  Jezusi erdhi, pra, përsëri në Kanë të Galilesë, ku e kishte bërë ujin verë. Dhe aty ishte një nëpunës i mbretit, djali i të cilit ishte i sëmurë në Kapernaum. 

  Ky, kur dëgjoi se Jezusi kishte ardhur nga Judeja në Galile, shkoi tek ai dhe iu lut që të zbriste e ta shëronte birin e tij, që ishte gati për vdekje. 

  Atëherë Jezusi i tha: ``Po të mos shikoni shenja dhe mrekulli, ju nuk besoni``. 

  Nëpunësi i mbretit i tha: ``Zot, zbrit para se djali im të vdesë``. 

  Jezusi i tha: ``Shko, djali yt jeton!``. Dhe ai njeri i besoi fjalës që i tha Jezusi dhe shkoi. 

  Pikërisht kur ai po zbriste, i dolën përpara shërbëtorët e vet dhe e informuan duke thënë: ``Djali yt jeton!``. 

  Dhe ai i pyeti ata në cilën orë u bë më mirë; ata i thanë: ``Dje në orën e shtatë e lanë ethet``. 

  Atëherë i ati e kuptoi se ishte pikërisht në atë orë në të cilën Jezusi i kishte thënë: ``Djali yt jeton``; dhe besoi ai dhe gjithë shtëpia e tij. 

  Jezusi bëri edhe këtë shenjë të dytë, kur u kthye nga Judeja në Galile.