Chapter 23

  Atëherë u ngrit gjithë asambleja dhe e çuan te Pilati. 

  Dhe filluan ta paditin duke thënë: ``Këtë ne e gjetëm që përmbyste kombin tonë dhe ndalonte t`i jepeshin taksa Cezarit, duke u vetëquajtur një mbret, Krishti``. 

  Atëherë Pilati e pyeti duke thënë: ``A je ti mbreti i Judenjve?``. Dhe Jezusi iu përgjigj dhe tha: ``Ti po thua``. 

  Pilati u tha atëherë krerëve të priftërinjve dhe popullit: ``Unë nuk po gjej asnjë faj te ky njeri``. 

  Por ata ngulnin këmbë, duke thënë: ``Ai po ngre popullin në kryengritje duke mësuar në mbarë Judenë, që nga Galilea e deri këtu``. 

  Atëherë Pilati, kur dëgjoi se u fol për Galilenë, pyeti në se ai njeri ishte Galileas. 

  Dhe kur mori vesh se ai i takonte juridiksionit të Herodit, e dërgoi te Herodi, i cili, ndër ato ditë, ndodhej edhe ai në Jeruzalem. 

  Kur Herodi pa Jezusin, u gëzua shumë; prej shumë kohësh ai donte ta shihte, sepse kishte dëgjuar shumë për të dhe shpresonte të shihte ndonjë mrekulli të kryer prej tij. 

  Ai i drejtoi shumë pyetje, por Jezusi nuk u përgjigj fare. 

  Ndërkaq krerët e priftërinjve dhe skribët rrinin aty dhe e paditnin me furi. 

  Atëherë Herodi, me ushtarët e vet, mbasi e fyu dhe e talli, e veshi me një rrobe të shkëlqyeshme dhe ia riktheu Pilatit. 

  Atë ditë Herodi dhe Pilati u bënë miq me njëri-tjetrin, ndërsa më parë ishin armiq. 

  Atëherë Pilati, mblodhi krerët e priftërinjve, kryetarët dhe popullin, 

  dhe u tha atyre: ``Ju më prutë këtë njeri si çoroditës të popullit; dhe ja, unë, pasi e hetova para jush, nuk kam gjetur tek ai asnjë nga fajet për të cilat ju e paditni, 

  dhe as Herodi, sepse na e ktheu përsëri te ne; në fakt ai s`ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen. 

  Prandaj, pasi ta fshikullojnë, do ta lëshoj``. 

  Tani me rastin e festës së Pashkës qeveritari duhet të lironte dikë. 

  Por ata, të gjithë njëzeri, bërtitën duke thënë: ``Vraje këtë dhe na liro Barabën``. 

  Ky ishte hedhur në burg për një trazirë të bërë në qytet dhe për vrasje. 

  Prandaj Pilati, duke dashur të lëshojë Jezusin, u foli përsëri. 

  Por ata bërtitnin duke thënë: ``Kryqëzoje!``. 

  Për të tretën herë ai u tha atyre: ``Po ç`të keqe bëri ky? Unë nuk gjeta në të asnjë faj që të meritojë vdekjen. Prandaj, pasi ta fshikullojnë, do ta lëshoj``. 

  Por ata ngulnin këmbë me britma te mëdha duke kërkuar që ta kryqëzonin; dhe britmat e tyre dhe të krerëve të priftërinjve u bënë mbisunduese. 

  Atëherë Pilat vendosi që të bëhej çka ata kërkonin. 

  Dhe ua lëshoi atë që qe burgosur për trazirë dhe vrasje dhe që ata e kishin kërkuar; dhe Jezusin ia dorëzoi vullnetit të tyre. 

  Ndërsa po e çonin, kapën njëfarë Simoni nga Kirena, që po kthehej nga fusha, e ngarkuan me kryqin që ta mbarte pas Jezusit. 

  Dhe e ndiqte një turmë e madhe populli dhe disa gra që hidhëroheshin dhe vajtonin për të. 

  Por Jezusi u kthye nga ato dhe u tha: ``O bija të Jeruzalemit, mos qani për mua, por qani për veten tuaj dhe për fëmijët tuaj. 

  Sepse ja, do të vijnë ditët kur do të thuhet: "Lum gratë shterpe dhe lum barqet që nuk kanë pjellë dhe gjinjtë që nuk kanë mëndur!". 

  Atëherë do të fillojnë t`u thonë maleve: "Bini përmbi ne!", dhe kodrave: "Na mbuloni!". 

  Sepse, në se bëhet kështu me drurin e njomë, ç`do të bëhet me të thatin?". 

  Dhe dy të tjerë, që ishin keqbërës, i prunë bashkë me të, për t`i vrarë. 

  Dhe kur arritën në vendin që quhet ``Kafka``, aty e kryqëzuan atë dhe keqbërësit, njërin në të djathtë dhe tjetri në të majtë. 

  Dhe Jezusi tha: ``O Atë, fali ata sepse nuk dinë ç`bëjnë``. Pastaj, pasi i ndanë rrobat e tij, hodhën short. 

  Dhe populli rrinte aty për të parë; dhe kryetarët me popullin e përqeshnin, duke thënë: ``Ai i shpëtoi të tjerët, le të shpëtojë veten, po qe se me të vërtetë është Krishti, i zgjedhuri i Perëndisë``. 

  Edhe ushtarët e tallnin, duke iu afruar dhe duke i ofruar uthull, 

  dhe duke thënë: ``Nëse ti je mbreti i Judenjve, shpëto veten``. 

  Përveç kësaj përmbi kryet e tij ishte një mbishkrim me shkronja greke, latine dhe hebraike: "KY ÉSHTÉ MBRETI I JUDENJVE". 

  Tani një nga keqberësit e kryqëzuar e shau duke thënë: ``Nëse ti je Krishti, shpëto vetveten dhe neve``. 

  Por ai tjetri duke e përgjigjur e qortoi duke i thënë: ``A s`ke frikë nga Perëndia, që je nën të njëjtin dënim? 

  Në realitet, ne me të drejtë jemi dënuar, sepse po marrim ndëshkimin e merituar për ato që kemi kryer, ndërsa ky nuk ka bërë asnjë të keqe``. 

  Pastaj i tha Jezusit: ``Zot, kujtohu për mua kur të vish në mbretërinë tënde``. 

  Atëherë Jezusi i tha: ``Në të vërtetë po të them: sot do të jesh me mua në parajsë``. 

  Ishte afërsisht ora e gjashtë dhe errësira e mbuloi gjithë vendin deri në orën e nëntë. 

  Dielli u err dhe perdja e tempullit u nda në mes. 

  Dhe Jezusi bërtiti me zë të lartë dhe tha: ``O Atë, në duart e tua po e dorëzoj frymën tim!``. Dhe, si tha këto, dha fryma. 

  Atëherë centurioni, kur pa ç`ndodhi, përlëvdoi Perëndinë duke thënë: ``Me të vërtetë ky njeri ishte i drejtë!``. 

  Dhe gjithë turma, që ishte mbledhur për të parë ç`po ndodhte, kur e pa këtë, u kthye duke rrahur kraharorin. 

  Të gjithë të njohurit e tij dhe gratë që e kishin ndjekur që nga Galilea qendronin larg, duke parë këto gjëra. 

  Tani ishte një burrë me emër Jozef, që ishte anëtar i sinedrit, njeri i drejtë dhe i mirë; 

  ai nuk kishte miratuar vendimin dhe veprimin e të tjerëve. Ai ishte nga Arimatea, qytet i Judesë dhe priste edhe ai mbretërinë e Perëndisë. 

  Ai iu paraqit Pilatit dhe kërkoi trupin e Jezusit. 

  Dhe, pasi e zbriti poshtë nga kryqi, e mbështolli në një çarçaf dhe e vuri në një varr të gërmuar në shkëmb, ku ende nuk ishte varrosur asnjeri. 

  Ishte dita e Përgatitjes dhe e shtuna po fillonte. 

  Gratë që kishin ardhur me Jezusin nga Galilea duke e ndjekur nga afër, e panë varrin dhe mënyrën se si ishte vënë trupi i Jezusit; 

  pastaj ato u kthyen dhe përgatitën erëra të mira dhe vajra; dhe gjatë së shtunës pushuan, sipas urdhërimit.