et rex Antiochus perambulavit superiores regiones et audivit esse civitatem Elymaidem in Perside nobilissimam et copiosam in argento et auro 

 templumque in ea locuples valde et illic velamina aurea et loricae et scuta quae reliquit Alexander Philippi rex Macedo qui regnavit primus in Graecia 

 et venit et quaerebat civitatem capere et praedare eam et non potuit quoniam innotuit sermo his qui erant in civitate 

 et insurrexerunt in proelium et fugit inde et abiit cum tristitia magna et reversus est Babyloniam 

 et venit qui nuntiaret ei in Perside quia fugata sunt castra quae erant in terra Iuda 

 et quia abiit Lysias cum virtute forti in primis et fugatus est a facie Iudaeorum et invaluerunt armis et viribus et spoliis multis quas ceperunt 

 et quia diruerunt abominationem quam aedificaverat super altare quod erat in Hierusalem et sanctificationem sicut prius circumdederunt muris excelsis sed et Bethsuram civitatem suam 

 et factum est ut audivit rex sermones istos expavit et commotus est valde et decidit in lectum et incidit in languorem prae tristitia quia non est factum sicut cogitabat 

 et erat illic dies multos quia renovata est in eo tristitia magna et arbitratus est se mori 

 et vocavit omnes amicos suos et dixit illis recessit somnus ab oculis meis et concidi et corrui corde prae sollicitudine 

 et dixi in corde meo in quantam tribulationem deveni et in quos fluctus tristitiae in qua nunc sum qui iucundus eram et dilectus in potestate mea 

 nunc vero reminiscor malorum quae feci in Hierusalem unde abstuli omnia spolia argentea et aurea quae erant in ea et misi auferri habitantes Iudaeam sine causa 

 cognovi ergo quia propterea invenerunt me mala ista et ecce pereo tristitia magna in terra aliena 

 et vocavit Philippum unum de amicis suis et praeposuit eum super universum regnum suum 

 et dedit ei diadema et stolam suam et anulum ut adduceret Antiochum filium suum et nutriret eum et regnaret 

 et mortuus est illic Antiochus rex anno centesimo quadragesimo et nono 

 et cognovit Lysias quoniam mortuus est rex et constituit regnare Antiochum filium eius quem nutrivit adulescentem et vocavit nomen eius Eupator 

 et hii qui erant in arce concluserant Israhel in circuitu sanctorum et quaerebant eis mala semper ad firmamentum gentium 

 et cogitavit Iudas disperdere eos et convocavit universum populum ut obsiderent eos 

 et coirent simul et obsederunt eos anno centesimo quinquagesimo et fecerunt ballistas et machinas 

 et exierunt quidam ex eis qui obsidebantur et adiunxerunt se illis aliqui ex impiis Israhel 

 et abierunt ad regem et dixerunt quousque non facies iudicium et vindicas fratres nostros 

 nos decrevimus servire patri tuo et ambulare in praeceptis eius et obsequi edictis eius 

 et filii populi nostri propter hoc abalienabantur se a nobis et quicumque inveniebantur ex nobis interficiebantur et hereditates nostrae diripiebantur 

 et non ad nos tantum extenderunt manum sed et in omnes fines nostros 

 et ecce adplicuerunt hodie ad arcem in Hierusalem occupare eam et munitionem in Bethsuram munierunt 

 et nisi praeveneris eos velocius maiora quam haec facient nec poteris obtinere eos 

 et iratus est rex ut audivit et convocavit omnes amicos suos et principes exercitus sui et eos qui super equites erant 

 sed et de regnis aliis et insulis et maritimis venerunt ad eum exercitus conducticius 

 et erat numerus exercitus centum milia peditum et viginti milia equitum et elefanti triginta duo docti ad proelium 

 et venerunt per Idumeam et adplicuerunt ad Bethsuram et pugnaverunt dies multos et fecerunt machinas et exierunt et succenderunt eas igni et pugnaverunt viriliter 

 et recessit Iudas ab arce et admovit castra ad Bethzacara contra castra regis 

 et surrexit ante lucem et concitavit exercitus impetum contra viam Bethzacara et conparaverunt se exercitus in proelium et tubis cecinerunt 

 et elefantis ostenderunt sanguinem uvae et mori ad acuendos eos in proelium 

 et diviserunt bestias per legiones et adstiterunt singulis elefantis mille viri in loricis concatenatis et galeae aereae in capitibus eorum et quingenti equites ordinati unicuique bestiae electi erant 

 hii ante tempus ubicumque erat bestia erant et quocumque ibat ibant non discedebant ab ea 

 sed et turres ligneas super eos firmae protegentes super singulas bestias et super eas machinae et super singulas viri virtutis triginta duo qui pugnabant desuper et intus magister bestiae 

 et residuum equitatum hinc et inde statuit in duas partes tubis et exercitum commovere et perurguere constipati in legionibus eius 

 et ut refulsit sol in clypeos aureos et aereos resplenduerunt montes ab eis resplenduerunt sicut lampades ignis 

 et distincta est pars exercitus regis per montes excelsos et alii per loca humilia et ibant caute et ordinate 

 et commovebantur omnes inhabitantes a voce multitudinis eorum et incessu turbae et conlisionis armorum erat enim exercitus magnus valde et fortis 

 et adpropiavit Iudas et exercitus eius in proelium et ceciderunt de exercitu regis sescenti viri 

 et vidit Eleazar filius Saura unam de bestiis loricatam loricis regis et erat eminens super ceteras bestias et visum est ei quod in ea esset rex 

 et dedit se ut liberaret populum suum et adquireret sibi nomen aeternum 

 et cucurrit ad eam audaciter in medio legionis interficiens a dextris et a sinistris et cadebant ab eo huc et illuc 

 et ivit sub pedes elefanti et subposuit ei et occidit eum et cecidit in terram super ipsum et mortuus est illic 

 et videntes virtutem regis et impetum exercitus eius deverterunt ab eis 

 castra autem regis ascenderunt contra eos in Hierusalem et adplicuit castra rex ad Iudaeam et montem Sion 

 et fecit pacem cum his qui erant in Bethsuram et exierunt de civitate quia non erant eis ibi alimenta conclusis quia sabbata erant terrae 

 et conprehendit rex Bethsuram et constituit illic custodiam servare eam 

 et convertit castra ad locum sanctificationis dies multos et statuit illic ballistas et machinas et ignis iacula et tormenta ad lapides iactandos et spicula et scorpios ad mittendas sagittas et fundibula 

 fecerunt autem et ipsi machinas adversus machinas eorum et pugnaverunt dies multos 

 escae autem non erant in civitate eo quod septimus annus esset et qui remanserant in Iudaea de gentibus consumpserant reliquias eorum quae repositae fuerant 

 et remanserunt in sanctis viri pauci quoniam obtinuerat eos fames et dispersi sunt unusquisque in locum suum 

 et audivit Lysias quod Philippus quem constituit rex Antiochus cum adhuc viveret et nutriret Antiochum filium suum ut regnaret 

 et reversus esset a Perside et Media et exercitus qui abierat cum ipso et quia quaerit suscipere regni negotia 

 festinavit ire et dicere ad regem et duces exercitus deficimus cotidie et esca nobis modica est et locus quem obsidemus est munitus et incumbit nobis ordinare de regno 

 nunc itaque demus dextras hominibus istis et faciamus cum illis pacem et cum omni gente eorum 

 et constituamus illis ut ambulent in legitimis suis sicut prius propter legitima enim ipsorum quae despeximus irati sunt et fecerunt omnia haec 

 et placuit sermo in conspectu regis et principum et misit ad eos pacem facere et receperunt illam 

 et iuravit illis rex et principes et exierunt de munitione 

 et intravit rex montem Sion et vidit munitionem loci et rupit ius iuramenti quod iuravit et mandavit destruere murum in gyro 

 et discessit festinanter et reversus est Antiochiam et invenit Philippum dominantem civitati et pugnavit adversus eum et occupavit civitatem