| Chapter 137 |
1 | By die riviere van Babel, daar het ons gesit, ook geween as ons aan Sion dink. |
2 | Aan die wilgerbome wat daarin is, het ons ons siters opgehang. |
3 | Want daar het hulle wat ons as gevangenes weggevoer het, van ons die woorde van 'n lied gevra en hulle wat ons verdruk het, vreugde, deur te sê: Sing vir ons 'n Sionslied. |
4 | Hoe sou ons die lied van die HERE kan sing in 'n vreemde land? |
5 | As ek jou vergeet, o Jerusalem, laat my regterhand dan homself vergeet! |
6 | Laat my tong kleef aan my verhemelte as ek aan jou nie dink nie, as ek Jerusalem nie verhef bo my hoogste vreugde nie. |
7 | HERE, bring in herinnering vir die kinders van Edom die dag van Jerusalem, hulle wat gesê het: Breek weg, breek weg, tot op die grond met hom! |
8 | o Dogter van Babel, jy verwoeste, gelukkig is hy wat jou sal vergeld wat jy ons aangedoen het! |
9 | Gelukkig is hy wat jou kinders gryp en verpletter teen die rots! |